این کتاب راجع‌به چیه؟ نظریه‌ی عمیق مازلو رو در مورد رشد و خودشکوفایی بررسی و کشف می‌کنی

آبراهام مازلو، روانشناس معروفیه که اوایل و اواسط قرن بیستم زندگی و کار می‌کرد. اون موقع تمرکز مطالعاتیش در درجه‌ی اول روی پاتولوژی، یعنی همون آسیب‌شناسی بود. مازلو به پاتولوژی لقبِ نیمه‌ی بیمارِ روانشناسی رو داده بود.

اگرچه این نیمه برای مازلو اهمیت زیادی داشت، اما از نادیده‌انگاری جوامع علمی نسبت‌به نیمه‌ی دیگه‌ی روانشناسی که بهش لقب نیمه‌ی سالمِ روانشناسی رو داده بود، احساس ناامیدی می‌کرد. برای مازلو روانشناسی صرفا چیزی نبود که آدما رو از بیماری دور می‌کنه، بلکه مازلو، روانشناسی رو به‌چشم دانشی برای رسیدن به سلامت تفسیر می‌کرد.

آخرشم مازلو استفاده از عبارت‌های «بیماری» و «سلامتی» رو به‌خاطر اینکه تصویر متفاوتی رو در فرهنگ‌ رایج تداعی می‌کنن، کنار گذاشت. درعوض اون اصطلاح خودشکوفایی رو جایگزین کرد تا بتونه فرایند رشد روانی هر شخص رو توصیف کنه؛ فرایندی که به‌اعتقاد مازلو سرنوشت بیولوژیکی مشترک بین انسان‌هاست.

خب حتما دوست داری بدونی که خودشکوفایی دقیقا چیه و مازلو منظورش چی بوده. این خلاصه کتاب یه پاسخ کامل به همین سوالته.

چکیدا توی خلاصه کتاب «به‌سوی روانشناسی وجود» می‌خواد برات بگه که:

• چرا آدمای کمی به خودشکوفایی می‌رسن؟
• چی باعث میشه که اوج رو تجربه کنیم؟
• چطوری میشه جوامع انسانی رو حول محور خودشکوفایی، بازسازی کرد؟