گیرنده‌های خودمحور، فقط روی گرفتن منافع از مردم، تمرکز می‌کنن

همه‌ی ما آدمایی رو می‌شناسیم که به‌نظر می‌رسه فقط به خودشون اهمیت می‌دن و کاملا نیازهای دیگران رو نادیده می‌گیرن. اینا گیرنده هستن. هرجا که می‌رن، انگار اصل نگرانی‌شون درباره گرفتن پول، مقام و تحسین هرچه بیشتره.

به‌طورمعمول، گیرنده‌ها همیشه بااشتیاق از خودشون تعریف می‌کنن و الفاظ من و مال من رو بیشتر از ما و مال ما به‌کار می‌برن. اونا همچنین سلطه‌گرن و از زورگویی برای ترغیب دیگران استفاده می‌كنن. درحالی‌كه جلوی افراد پولدار و قدرتمند، به چاپلوسانی متواضع تبدیل میشن.

چرا اونا این‌قدر خودخواه هستن؟

این آدما، دنیا رو یه مکان رقابتی می‌دونن. برای یه گیرنده، زندگی یه بازی بی‌رحمانه‌ست که توی اون تو هرچیزی رو که می‌خوای می‌گیری؛ فقط درصورتی‌ به دیگران کمک می‌کنی که به نفعت باشه.

نمونه‌ی بارزِ یه آدم گیرنده، کنت لی، مدیرعامل سابق غول انرژی Enron هست. در کنار گرفتن وام‌های عظیم از شرکت، لی برای مراقبت از خودش قبل از ورشکستگی شرکت، ۷۰ میلیون دلار سهام فروخت و ۲۰هزار نفر رو بیکار کرد.

یه گیرنده‌ی معمولی، لزوما شرور و فاسد نیست. یه نمونه‌ی دیگه، مایکل جردن، بازیکن افسانه‌ای بسکتباله. جردن به‌عنوان یه بازیکن، به افزایش سهم درآمدهای تیمی که به بازیکنان داده می‌شد، علاقه نشون می‌داد و از این ایده حمایت می‌کرد؛ درحالی‌که وقتی خودش رئیس شد، خلاف این عمل کرد. فلسفه‌ش این بود که برای موفقیت، باید خودخواه باشی.

اگرچه انگیزه‌های اساسی گیرنده‌ها ممکنه باهم فرق داشته باشه، ولی همه‌ی این آدما جهان‌بینیِ شبیه به‌هم دارن. اونا معتقدن شرایط، باید برای همه یکسان باشه. ولی همیشه این خودشون هستن که تیکه‌ی خوشمزه‌ی ته‌دیگ ماکارونی رو می‌خورن!